تولیدکننده انواع سفال وسرامیک تزیینی
انواع چراغ ازگذشته تا امروز: 1_هجرو، 2_پیه سوز، 3_موشی، 4_چراغ دستی یافانوس، 5_چراغ لامپا، 6_گردسوز، 7_چهارآینه ،8_چراغ توری یازنبوری، 9_دیوارکوب، 10_چراغ روسی، 11_پریموس. 12_چراغ فریافش، فشو یا چراغ کله. 13_چراغ والور، 14_علاالدین، 15_چراغ سه پلیته، 16_چراغ غلیان.
توضیح:
اگرچراغ ازسقف آویزان باشد.
و نیاز به وسیله ای باشد.
که چراغ را در درون آن بگذارند،
آن وسیله را “قندیل” می گویند.
اگر روی زمین قرار بگیرد.
آن را روی وسیله ای می گذاشتند؛
به آن وسیله “چراغپا” می گفتند.
اگربه بیرون برده می شد.
برای اینکه باد خاموش نکند،
آن را داخل وسیله ای قرارمی دادند.
تا هم باد خاموش نکند
و هم روشنایی آن به همه جابرسد.
آن وسیله را “چهارآینه”می گفتند.
درباره انواع چراغها: هجرو:
قدیمی ترین چراغی است.
که در روستای چنار
از ششتمد به کار می رفته.
و تاکنون کسی ازاین چراغ
درهیچ کجا نامی نبرده است.
وسیله ای بوده سفالین و استوانه ای شبیه گلدانی که تهی نسبتا پهن وگلویی تنگ دارد،
مانندکوزه. بدنه آن سوراخ سوراخ است.
و درون آن را با پلوک شتر روشن می کرده اند. هجرو هم گرمایشی بوده و هم روشنایی داشته است.
پیه سوز: چراغی بوده
چدنی و مسی پایه دار که درسرآن چند جاشمعی وجای پیه داشته.
نوع دیگرآن شبیه موش بوده
که با روغن منداب و بادانجیر می سوخته،فتیله را در آن می کرپه اند
و سر دیگرآنرا از لوله چراغ
بیرون می برده اند تا آتش همه فتیله را نگیرد.
این چراغ درحمام و قنات و چاه ها استفاده می شده است.
چراغ موشی یا ملوک: این چراغ شبیه به یک قندان بوده که سرداشته .
سرآن را سوراخ می کرده اند و نخی را از آن بیرون می داده اند.
و مخزن آن را با روغن کرچک پر می کرده اند.
و سپس با سنگ چخماق روشن می کرده اند.